 |
| Φωτογραφία του Στέλιου Φούντα |
Έχω μπουχτίσει με φαγητά
και τη κοιλιά μου έκαψα
με καρυκεύματα πάρα πολλά.
Ζω μέσα σ' όνειρο εμετικό
και ροχαλίζω με πανικό...
Στον εφιάλτη μου βλέπω πολλούς
και πλέμπα σκέτη και τυχερούς,
τρέχουν σκοντάφτουν, πως να σωθούν
οι δήμιοι έρχονται και τους τραβούν.
Η Καρμανιόλα στημένη στα φόρα ξανά:
κοφίνια με πτώματα σε κάθε γωνιά,
ανθρώπου δεν φαίνεται καμία θωριά.
Μαϊμούδες, σκύλοι και τρωκτικά
με οίστρο ουρλιάζουν κι μας ζητούν:
"Σφάξτε τους όλους με μια σπαθιά!
Κάψτε του άκληρου την αγορά!
Βαρβάρους δεν θέλατε; Ήρθαμε μεις, γνήσιοι, γήινοι
αιμοσταγείς....
Δεν θα 'χετε τέλος καθόλου
καλό.
Δεν θα ρθει ξανά το Άγιο μωρό!"
(ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΝΕΑ )
Χρόνια δεκάδες τα βλέπεις αυτά, ξυπνάς
και τα φίλτρα σου μπαίνουν ξανά...
Λες, " είσαι φόβος της γέννας μου εσύ
Γυμνός εμφανίστηκα μωράκι παιδί
Μπορώ όμως ν' αλλάζω το σχήμα αυτό..
Να παίρνω κουράγια, να δημιουργώ:
Να βγάζω απ' το χάος και λίγο καλό."
Κι όταν κοιμάσαι , σπανίως δε ξυπνητός
ετούτο το άχθος τρυπώνει ως καπνός
και γίνεται τέρατα της μήτρας ξανά, αλλά
αν το ψάξεις στην Ιστορία απτά.
