Η μοιρασιά έχει χαθεί, κομμένος κι ο "ομφάλιος λώρος".
Άμμος η γη κι ο ουρανός στενός, λίκνο και δόκανο ο Θεός.
Δαίμονες τρομεροί ξανά με δόρατα και με σφυριά,
δεν έχει σίδερο καμιά στρατιά, ανθεκτικό, στων παρελθόντων τη σκουριά.
Κι η άλλη γη, η γηραιά, σαν Grand Guignol σε σινεμά.
Η χτικιασμένη της καρδιά μετρά ακόμα ποσοστά..
"Τον άνηθον , το κύμινον "...
οι υποκριτές, τά ' χουνε χάσει από χθες.
οι υποκριτές, τά ' χουνε χάσει από χθες.
Ούτε και τέλος, ούτε κι αρχή, ο κόσμος έχει σκιαστεί.
ο "Άλλος" είναι ένα πανί, λερό, ωσάν σημαία αυριανή .
Αυτοί κι οι άλλοι με μάτια θολά, οι βρόντοι τους χάλασαν τ΄ αυτιά...
Τρέχουν, λυσσώντας, σαν παλαβοί στα χαρακώματα μ' ένα λουρί .
Είτε από δω είτ' από κει, η απελπισία τους κοινή
Κι αν τ΄ αλλουνού είναι διπλή, το δίκιο ζύγι έχει κλαπεί
Την βλέπουν πάντως την δουλειά... Μα πως θα βγουν απ' τη θηλιά ;
Είναι σαν γέρικα σκυλιά, για φούντο έτοιμοι και θέληση καμιά
