Et si habet Asia suspicionem quandam luxuriae ...
Της Ασίας το αμπέλι
ξύδι δίνει μα και μέλι
και μεθούν οι λεγεώνες
χρόνια τώρα και αιώνες.
Όταν πίνουν οι φαντάροι
ταξιδεύουνε στον Άδη
και τα ξίφη που ορίζουν
με τα ντέρτια καθαρίζουν.
«Κάποτε το κοκκινέλι
θα κερνούνε οι αγγέλοι…»
σιγοψέλνουν σαν θαμώνες
σε κηδείες και νυμφώνες.
Άλλοι ψάχνουνε τα γρόσα
πού’ κρυψεν ο Μπαρμπαρόσα,
πέντε γίνανε ραβίνοι
κι’ ένα τάγμα μπαμπουίνοι .
Της Ασίας το αμπέλι
πια κανένας δεν το θέλει ,
με μια νέα θεωρία
«κλείσαμε» την Ιστορία
