Σήμερα γιορτή
της Εκκλησίας και του Δήμου.
Στο υγρό αμφιθέατρο
κάθε χρόνο από τα ίδια:
Απαγγέλουν τον Καβάφη..
Όλοι μας Αλεξανδρινοί Βασιλείς
και θα χαθούμε μέχρι τις Θερμοπύλες..
Κι εσύ Σμαρώ μου,
η εξαίσια πλάτη σου
και το μωβ τιραντάκι..
Άλλος ένας σταυρός στο τεφτέρι:
του Αγίου Τάδε και του
Δείνα Ήρωος.
Ω της Ανίας μέγα Στρατηλάτη!
Η Εξηκονταρχία Πρεβέζης
εβγήκε στ' αρχιπέλαγος.
Να κι ο φαλός στον πίνακα!
παντιέρα στ' άλφα δύο
είν' μια σεμνή απάντηση
στην ερημιά της Πόλης..
Τα τείχη της που χτίζανε μουγκά
κρύβουν τον απέραντο κάμπο.
Μες τα λαμπρά λουλούδια
τα κορμιά κυλιούνται
έχοντας τα μαλλιά ανάκατα.
Βιγλάτορες, Προφέσορες, Συγκλητικοί,
Κόκκινος σαν βρακωμένο Σύνεφο,
με ένα τεράστιο ταμπούρλο,
είμαι στον Κρανίου Τόπο σας
και τον αναστατώνω!
Προς το παρόν προχωράω
και το μόνο που ακούω
είναι ο γδούπος των παπουτσιών μου!
Η ντουντούκα μου έχει ραγίσει
κι η κόλλα έρχεται από μακριά.
Μικροαστοί, ευδοκιμήσαντες και
τροφαντές θεραπαινίδες
κάθεστε στην οξώπορτα..
Δεν καθαρίζετε εδώδιμα
Άβουλοι είστε και Μοιραίοι
αλλά φωνασκείτε
κι ο Κεραυνός δεν έρχεται στο χέρι μου.
Σ.Σ. Ανοίγοντας ένα παλιό βιβλίο για να βρω κάτι που χρειαζόμουν το βρήκα μέσα, είχε μείνει μέσα μάλλον 34 χρόνια. Τον τίτλο τον έβαλα τώρα κι άλλαξα δυο τρεις λέξεις..
