έρως και θύμος αδένας

Μ’ ανάλαφρα τραγούδια

ριγμένα στο σωρό

τον πόνο μου δεν νίκησα 

φεγγάρι μου θολό. 

Μισό φιλί στο στόμα 

ηδονή κλεμμένη

που πήρα από σένα 

γυναίκα λατρεμένη..

Γυναίκα λατρεμένη 

και λίγο φιλημένη,   

σαν τ’ όνομά σου τραγουδώ,

λάβα καυτή θα βγαίνει. 

Κι όταν σαν τ’ άγριο μπουρίνι

θα έρχετ' ο θυμός:  

θειάφι, φωτιά κι ασβέστης  

και κόσμου χαλασμός !

Το πέλαγο δρασκέλα 

κάνε τον σταυραϊτό

ζεστή φωλιά σου έστησα

πουλάκι μου καλό.

Μισό φιλί στο στόμα

χαραυγή σβησμένη 

ξανά ζητάω εσένα 

γυναίκα λατρεμένη..

Γυναίκα λατρεμένη 

σαν το ψωμί  χαμένη, 

μέσα  απ' τον άπατο  βυθό

ο πόθος θα σε φέρνει.

Κι όταν σαν τ’ άγριο μπουρίνι

θα έρχεται ο καημός:
πούσι, γκρεμνά, κλεισούρα

και αναστεναγμός!